Siemanko, gotowy na jazdę bez trzymanki w świecie Blaze Kick? To nie jest kolejna nudna bijatyka na klawisz, to prawdziwy rollercoaster emocji w futurystycznym mieście, gdzie nielegalne walki uliczne to sport narodowy (no, przynajmniej dla tych, co lubią sobie poobijać kości). Tutaj każdy cios to jak strzał z armaty, a każda wygrana to powód do dumy i do zrobienia sobie selfie z rozbitym ryjem przeciwnika.
W Blaze Kick wskakujesz w buty jednego z bohaterów, którzy są tak różnorodni, że aż ciśnie się na usta: Kto wymyślił tego osiłka, a kto tego akrobatę, co skacze jak kozica na dopalaczach? Możesz zostać mistrzem sztuk walki z tajemniczym spojrzeniem, zwinny jak kot na dobrej kawie, albo maszyną do robienia siniaków, która zmiażdży cię jednym spojrzeniem. Każda postać ma swoje combo, czyli takie ciosy, które wyglądają tak efektownie, że nawet twój kot będzie pod wrażeniem.
Mechanika? No jasne, że dynamiczna i wymagająca, bo nie ma nic gorszego niż gra, gdzie możesz machać pięściami jak w reklamie płynu do mycia szyb i wygrać. Tu musisz myśleć, kombinować, czasem zrobić unik, zanim wylądujesz na glebie jak naleśnik. System kombinacji ciosów jest tak sprytny, że poczujesz się jak ninja, który właśnie odkrył tajemnicę wszechświata (albo przynajmniej jak gość, który nauczył się robić trzy ciosy pod rząd bez potknięcia się o własne nogi).
A co najlepsze? Możesz zmierzyć się z innymi żywymi ludźmi w trybie wieloosobowym! To jest dopiero show! Idealne miejsce, żeby sprawdzić, czy twoi znajomi to faktycznie kumple, czy tylko udają, bo jak zaczną walić w ciebie z każdej strony, to niektórzy wyjdą z siebie (a może z gry?). Każdy cios, unik i decyzja to kwestia życia i śmierci – albo przynajmniej honoru na chacie.
Podsumowując: Blaze Kick to jazda bez trzymanki, adrenalina w czystej postaci i możliwość zostania królem ulicznych starć. Jeśli chcesz odkryć, co znaczy być na szczycie, a przy okazji pośmiać się z absurdów życia, to ta gra jest dla ciebie. Zapnij pasy, bo będzie gorąco i... no dobra, może trochę posiniaczysz sobie ego, ale hej – przecież o to chodzi!
