Gotowy na modową jazdę bez trzymanki? Dressing Up Rush to taka gra, która sprawia, że nawet moja babcia (która myśli, że mouse to rodzaj sera) potrafi się poczuć jak mistrzyni stylu! Wskakujesz do świata pełnego kolorów, błyskotek i szalonych fryzur, gdzie jedyne co musisz zrobić, to szybko ubrać swoje postaci na różne imprezy – od eleganckich bali, przez piknikowe wygibasy, aż po wybieg jak z samego Paryża. No dobra, może nie Paryża, ale przynajmniej z sąsiedztwa!
Mechanika gry jest tak prosta, że aż chce się krzyczeć dajcie mi więcej takich!. Klikasz, przeciągasz, upuszczasz – niczym fashionista rzucający się na wyprzedaż w galerii. Wybierasz sukienki, kapelusze, buty, a nawet odjechane fryzury i starasz się zmieścić w czasie, bo zegar tyka jak w reality show, a my wszyscy wiemy, że presja potrafi zdziałać cuda... lub totalnie wyprowadzić z równowagi (szczerze mówiąc, kilka razy prawie rozbiłem klawiaturę, bo timer nie wybacza!).
Każdy poziom to nowe wyzwania i tematy – idealne, żeby sprawdzić, czy bardziej nadajesz się na królową parkietu czy może na mistrza last minute. A jeżeli lubisz kolekcjonować, to Dressing Up Rush nie zawiedzie – im szybciej i lepiej ogarniesz stylówki, tym więcej ciuchów i dodatków odblokujesz. To trochę jak z tymi memami o zakupoholikach – nie możesz przestać, bo a może jeszcze coś fajnego się pojawi? No właśnie!
Nie zapominajmy o tych bonusowych rundach, gdzie kreatywność jest na wagę złota, a tempo przypomina sprint na autobus, który i tak ucieka. To właśnie one dodają tej grze przyprawy i sprawiają, że nawet po kilku rundach nadal chce się wracać, żeby pobić swój rekord (albo po prostu pośmiać się z własnych modowych wpadek).
W sumie Dressing Up Rush to idealna rozrywka dla każdej osoby, która lubi modę, szybkie decyzje i odrobinę szaleństwa. A jeśli masz znajomych, którzy twierdzą, że mają lepsze oko do stylu – rzucić im wyzwanie i zobaczyć, kto pierwszy spóźni się na bal życia! Zaryzykuję stwierdzenie, że to najlepszy sposób, żeby przekonać się, czy Twoja ekipa to naprawdę ekipa, czy tylko banda stylistycznych katastrof.
