Gotowy na podróż na Księżyc, ale bez konieczności kupowania biletów na rakietę? Oto Mahjong Księżyc – gra, która zabierze Cię w magiczny, księżycowy świat, gdzie zamiast spacerować po powierzchni, będziesz skakać pomiędzy kafelkami. To klasyczna gra typu tile-matching, czyli po ludzku: dopasuj pary, żeby odkryć nowe plansze i nie zwariować od nadmiaru myślenia (choć trochę mózgu się przyda).
W Mahjong Księżyc nie ma epickiego scenariusza typu uratować galaktykę, ale jest coś lepszego – atmosfera jak z lunaparku dla fanów spokoju i magii. Tak, serio – łączysz tu fantazję z relaksem, a każdy ruch to jak delikatny taniec na srebrnym blasku księżyca (albo przynajmniej takie miałem wrażenie, zanim moja ręka nie wyślizgnęła się z myszki i nie trafiłem w kafelek, który kompletnie nie pasował).
Reguła jest prosta jak drut: dopasuj identyczne kafelki, znikają, a ty idziesz dalej, aż cała plansza zostanie ogołocona. Ale uwaga – niektóre kafelki chowają się jakby grały w chowanego. Trzeba mieć tu strategiczne oko, bo inaczej skończysz z planszą pełną kafelków i z twarzą jak po maratonie sudoku. Na szczęście w grze nie brakuje power-upów, które działają jak magiczne kopnięcie w tyłek – odtasowują planszę albo podpowiadają, co warto zrobić, gdy mózg już zaczyna parować.
Obsługa jest dziecinnie prosta – kliknij, stuknij, dopasuj i patrz, jak kafelki znikają szybciej niż moje plany na zdrowe odżywianie po weekendzie. Interfejs jest tak intuicyjny, że nawet twoja babcia mogłaby ogarnąć tę księżycową układankę, a przy okazji pośmiać się z moich pomyłek (których było całkiem sporo, słowo honoru!).
Co mnie szczególnie ujęło w Mahjong Księżyc? No cóż, oprócz samego dopasowywania, jest tu też trochę takiego strategowania – jak nie zgubić się w labiryncie kafelków i kiedy użyć tych magicznych sztuczek. A jeśli lubisz trochę zdrowej rywalizacji, to tryb dla wielu graczy to idealny test na to, czy twoi znajomi to faktycznie kumple, czy tylko czekają, żeby cię wykiwać przy stole pełnym księżycowych kafelków.
Podsumowując: Mahjong Księżyc to nie tylko gra, to mała odskocznia od świata, gdzie logika miesza się z magią, a każdy ruch przypomina trochę spacer po srebrnym globie. Idealna, żeby wyciszyć się po pracy, sprawdzić swoje szare komórki i trochę się pośmiać z własnych wpadek. Szczerze mówiąc, to jedna z tych gier, do których wracasz, bo... no bo jest po prostu fajna!
