Gotowy na kulinarną przygodę, która sprawi, że nawet twoja teściowa będzie dumna? Moms Diary: Cooking Games to symulacja, która zabierze cię prosto do... no cóż, do kuchni ambitnej mamy, która marzy o tym, by zostać sławnym szefem kuchni. Brzmi poważnie? A może trochę jak codzienna walka o to, by obiad nie skończył się spalonym serem i awanturą o pilot do telewizora? No właśnie – tu też będzie się działo!
W tej grze wcielasz się w rolę mamy, która musi ogarnąć całą masę kuchennych zadań: od siekania cebuli (łez nie zabraknie) przez gotowanie, aż po serwowanie potraw tym najbardziej wymagającym – czyli klientom, którzy nawet nie wiedzą, czego chcą, ale na pewno chcą tego już! Z każdym poziomem odkrywasz nowe przepisy (nie pytaj, czy są łatwe – łatwe to są dopiero w reklamach), kupujesz lepsze sprzęty i rozwijasz swoje kulinarne imperium. W końcu kto powiedział, że tylko kucharze w telewizji mogą być gwiazdami?
Sterowanie? Proste jak bułka z masłem (albo jak rzucenie frytką w telewizji, kiedy komentator przesadza). Wystarczy kilka tapnięć i przeciągnięć palcem, a już siekasz, gotujesz i serwujesz jak prawdziwy mistrz kuchni... albo przynajmniej próbujesz. Najważniejsze, żeby zdążyć przed tymi klientami, którzy mają cierpliwość krótszą niż kolejka do lekarza!
Co jest fajne w Moms Diary: Cooking Games? Że to nie tylko gotowanie, a prawdziwe zarządzanie czasem i strategia. No bo serio, jak ogarnąć pięć dań naraz, kiedy wszystkie chcą być podane na już? To trochę jak granie w Tetrisa, tylko z jedzeniem – i bez ryzyka, że oberwiesz klocek w łeb. Zdobywasz punkty za szybkość i precyzję, więc jeśli jesteś tym typem, co w kuchni potrafi zrobić bałagan nawet z wodą, to... cóż, szczerze mówiąc, też może być zabawnie!
Podsumowując: Moms Diary: Cooking Games to idealna gra dla tych, którzy lubią trochę stresu, trochę śmiechu i dużo jedzenia bez ryzyka przytycia. Świetna na przerwę między scrollowaniem mediów społecznościowych, albo na udowodnienie znajomym, że multitasking w kuchni to twoja supermoc. Tak, to gra, która udowadnia, że bycie mamą to jak prowadzenie restauracji – tylko z mniejszą ilością kelnerów, a więcej dzieciaków krzyczących mamo, mamo!.
