Okej, wyobraź sobie, że masz pod ręką magiczny Pokemon Coloring Book – czyli coś jak kolorowanka, ale na sterydach i ze światem Pokemonów w roli głównej. To taka internetowa bajka, gdzie zamiast łapać te stworzonka, łapiesz za myszkę (albo palec, jak grasz na telefonie) i malujesz je na wszystkie możliwe kolory – od klasycznej żółci Pikachu, po tęczowego Charizarda, którego nikt nigdy nie widział, ale hej, kto tu jest szefem swojego artystycznego świata?
Fabuły? No jasne, że nie ma – bo po co komplikować, skoro możesz się oddać czystej kreatywności i malować ile wlezie? To trochę jak ten moment, kiedy mama daje ci flamastry, a ty zamiast kolorować obrazek, po prostu malujesz całą ścianę – tyle, że tu nikt cię nie zbeszta, wręcz przeciwnie, dostajesz za to digitalowe brawa!
Cel jest prosty – koloruj Pokemon na różne sposoby, eksperymentuj z paletą barw, baw się wzorami, łącz kolory jak DJ na imprezie. Odblokowujesz coraz bardziej wypasione obrazki, w tym te rzadkie i legendarne, więc poziom wyzwania rośnie, a ty czujesz się jak wielki mistrz kolorowania. I jeśli chcesz się pochwalić światu swoimi dziełami, śmiało – klik, klik, wrzucasz na sociala albo do społeczności graczy i zbierasz lajki szybciej niż Pikachu błyskawicą!
Sterowanie? Prościej się nie da – chwyć myszkę albo palec, wybierz kolor z tej całej palety, kliknij na części obrazka i voilà! Masz arcydzieło. A jeśli namalujesz coś, co wygląda jak po ataku Psyduck’a, spokojnie – jest cofnij, powiększenie, zapisywanie i nawet opcja druku (tak, możesz mieć Pikachu na lodówce, jeśli bardzo chcesz).
Mechanika gry to trochę jak malowanie w przedszkolu, ale bez plam na ścianach i z milionem fajnych narzędzi. Pędzle, wiaderka z farbą, gradienty – można się poczuć jak prawdziwy artysta, tylko bez konieczności sprzątania. Wchodzisz, wybierasz swojego ulubionego Pokemona, dajesz mu tęczową fryzurę, albo robisz z niego jednorożca – bo czemu nie?
Podsumowując, Pokemon Coloring Book to idealna gra dla tych, którzy chcą trochę odsapnąć od walk i ewolucji, a po prostu pobawić się kolorami i odrobinę pouśmiechać. To taki odjazdowy, kreatywny chillout w świecie Pokemonów, gdzie każdy może poczuć się jak mistrz pędzla – i to bez wysiłku, bo kto powiedział, że trzeba łapać je wszystkie, skoro można je pokolorować wszystkie?
