Gotowy na relaks, który nie wymaga od Ciebie gimnastyki palców rodem z turnieju w Piano Tiles? Wbijaj do Love Poly 3D – gry, która jest jak spacer po galerii sztuki, ale bez konieczności udawania, że rozumiesz, co artysta miał na myśli. To totalny luzik, bo ta gra to połączenie relaksującej układanki i trochę jakby zabawy w składanie klocków, ale takich, co wyglądają jakby je zaprojektował sam Picasso na diecie niskowęglowodanowej – czyli w stylu low-poly.
Wyobraź sobie, że masz przed sobą zestaw poligonów, które trzeba poukładać tak, żeby z nich wyłoniły się zwierzaki, znane budowle albo abstrakcyjne cuda, które nawet Twoja babcia by nazwała fajnym obrazkiem. I nie, nie musisz mieć doktoratu z geometrii, żeby to ogarnąć – sterowanie jest proste jak bułka z masłem (albo jak przeciągnięcie palcem po ekranie), więc nawet Twoja ciocia, która dopiero co odkryła smartfon, da sobie radę.
Kiedy zaczynałem, myślałem, że to kolejna nudna układanka, ale po kilku minutach już byłem jak dziecko z nową zabawką – totalnie wciągnięty. Klik, klik, i bach! – każdy element wpada na swoje miejsce z takim satysfakcjonującym kliknięciem, że serio, mógłbym to słuchać cały dzień. To trochę jak układanie mebli z Ikei, ale bez ryzyka, że zostaniesz ze śrubką w ręce i instrukcją w języku szwedzkim.
A najlepsze jest to, że Love Poly 3D to nie tylko zwykła układanka – to także mała podróż po świecie sztuki 3D, gdzie każdy ukończony model to jak małe dzieło sztuki, które możesz podziwiać. No i jak już uda Ci się zamknąć jakiś poziom, to odblokowujesz kolejne, coraz bardziej skomplikowane zagadki, które sprawią, że Twój mózg zacznie pracować na pełnych obrotach – ale nie bój się, wszystko w tempie chilloutowym.
Więc jeśli masz ochotę na coś, co pozwoli Ci wyłączyć się po ciężkim dniu, oderwać od chaosu świata i po prostu poukładać parę wielokątów, to Love Poly 3D jest jak spa dla mózgu. A może nawet znajdziesz w tym trochę swojego artystycznego ja – kto wie? Jedno jest pewne: ta gra to odjazdowa mieszanka sztuki, relaksu i łamigłówek, które nie tylko bawią, ale i pozwalają poczuć się jak prawdziwy kreator niskopoligonowych cudeniek. Warto spróbować, serio.
