Gotowy na karciany pojedynek godny Sherlocka Holmesa, tylko że z większą dawką szczęścia i mniej fajek? Remik Gin Klasyczny to ponadczasowa gra karciana, która każe Ci myśleć szybciej niż Twój kot, który właśnie próbował ukraść Ci kanapkę. Jeśli jeszcze nie miałeś okazji wciągnąć się w ten klasyk, to teraz jest ten moment – zapomnij o skomplikowanych fabułach i skup się na tym, co naprawdę ważne: sprycie, taktyce i odrobinie szczęścia, które zawsze mi ucieka, ale hej, może tym razem będzie inaczej?
W Remiku Gin grasz zwykle przeciwko jednej osobie – idealne, żeby sprawdzić, czy Twój kumpel to naprawdę kumpel, czy tylko udaje, że zna zasady, a tak naprawdę tasuje karty odwrotnie. Każdy z Was dostaje dziesięć kart (nie więcej, nie mniej, trochę jak ilość kaw, które muszę wypić rano, żeby w ogóle coś ogarniać). Celem jest ułożenie setów (czyli trójek albo czwórek kart o tej samej wartości, tak jakbyś kolekcjonował legendarne memy) i runów (czyli kart w kolejności, ale w tym samym kolorze – coś jak zestrój na imprezę tematyczną, tylko w formie kart).
Sterowanie? Proste jak budowa cepa. Klikasz tu, klikasz tam, tasujesz, dobierasz karty z talii albo ze stosu odrzuconych (tu zaczyna się magia – bo kto wie, czego przeciwnik naprawdę potrzebuje? To jak gra w podchody, ale zamiast lasu masz wirtualny stół). Interfejs jest tak przejrzysty, że nawet Twój dziadek, który myśli, że smartfon to pilot do telewizora, da radę. A jeśli nie – zawsze możesz udawać, że wszystko jest częścią planu mastermind’a.
Co czyni Remik Gin Klasyczny wyjątkowym? To, że to nie jest tylko gra – to wojna nerwów, pamięci i strategicznego myślenia. Musisz pamiętać, co już poleciało do kosza, przewidywać ruchy przeciwnika i nie dać się złapać na gorącym uczynku, kiedy akurat trzymasz w ręku kartę, której potrzebuje do zwycięstwa. Aha, i celujesz w 100 punktów, bo to taka karciana Olimpiada – kto pierwszy, ten lepszy.
Podsumowując: Remik Gin Klasyczny to idealna gra dla tych, którzy chcą poczuć dreszcz emocji bez konieczności biegania po lesie, albo dla tych, którzy lubią sobie poklikać, a przy okazji pośmiać się z własnych karcianych wpadek (bo uwierzcie, moje były epickie, zwłaszcza ta, kiedy zamiast gniazdka ułożyłem… no właśnie, nie pamiętam, ale było śmiesznie). To klasyk, który nigdy nie wychodzi z mody i który jest tak prosty, że można grać podczas przerwy na kawę, a jednocześnie tak głęboki, że sprawdzi Twój mózg na maxa. No to co, grasz?
