Ej, słuchaj no! Jeśli myślisz, że Klasyczny Pasjans to jakaś nudna karciana staruszka, to przygotuj się na psikusa! Ta gra to prawdziwy król wśród gier karcianych, który od pokoleń trzyma ludzi przy ekranach – i to bez żadnych fajerwerków, tylko czysta, prosta magia kart.
W Klasycznym Pasjansie nie dostaniesz epickiej fabuły jak w jakimś filmie akcji, ale serio, kto potrzebuje dramatu, skoro masz przed sobą talię kart, którą musisz ułożyć od Asa do Króla – i to jeszcze według świętej zasady: kolory na przemian i w dół! Brzmi banalnie? No pewnie, dopóki nie spróbujesz i nie zaczniesz przeklinać swojej własnej strategii (czytaj: talentu do psucia wszystkiego).
Sterowanie? Zrobione jak dla ludzkości – przeciągnij kartę myszką albo kliknij, jeśli wolisz minimalizm, a nie jakąś kosmiczną kombinację przycisków. Nawet twoja babcia by ogarnęła, a ona ostatnio pytała mnie, jak wysłać SMS-a… Po paru minutach grania poczujesz się jak kartowy ninja gotowy na każdą szaradę!
Mechanika to czysta poezja chaosu – czyli musisz przemyśleć każdy ruch, bo przecież nie chcesz odkrywać kart na chybił trafił i utknąć na wieki w karcianym piekle. No i pamiętaj, że możesz tylko ruszać górną kartę stosu, a układanie czterech fundamentów wymaga nie lada sprytu. Trochę jak układanie meblościanki z Ikei, ale bez instrukcji i z kartami zamiast śrubek.
Oczywiście, to nie jest gra, która cię wywali z butów efektami specjalnymi czy epickim multiplayerem (chyba że liczyć za multiplayer twoje własne baty od siebie samego). Ale za to jest niewyczerpanym źródłem satysfakcji, gdy wreszcie ułożysz te cholernie upartą talię i poczujesz, jak serce bije ci szybciej – no dobra, może to tylko od stresu, ale brzmi lepiej, prawda?
Podsumowując: Klasyczny Pasjans to taki karciany zen – niby prosty, ale potrafi wciągnąć na długie godziny. Idealny, żeby się zrelaksować, sprawdzić swój mózg i może trochę pośmiać z własnej niezdarności. Więc jeśli masz chwilę wolnego czasu i chcesz poczuć się jak mistrz kart, ta gra jest stworzona właśnie dla ciebie. Szczerze mówiąc, nie ma lepszego sposobu, żeby udawać, że pracujesz, a tak naprawdę układasz karty!
