Gotowy na międzygwiezdną przygodę z najbardziej nieśpiesznym bohaterem wszechświata? Ślimak Bob 4: Kosmos zabierze cię w kosmiczną podróż, której tempo jest tak powolne, że nawet żółw by się zdenerwował – ale hej, to urok naszego ślimaka! Ta gra to coś więcej niż zwykły puzzle-adventure, to prawdziwa szkoła cierpliwości i strategicznego myślenia, okraszona solidną dawką humoru i ślimaczym urokiem.
Wyobraź sobie Boba – nieustraszonego ślimaka, który nie dostał rakiety do wyścigów, tylko dostał rakietę do... kosmicznej wędrówki. Jego misja? Dotarcie do odległej planety, o ile nie utknie na jakimś przycisku, dźwigni czy zakręconej platformie. I tu zaczyna się zabawa! Sterujesz Bobem za pomocą prostego point-and-click, wciskając przyciski, przekręcając dźwignie i przemieszczając platformy – czyli dokładnie tym, czego każdy chce robić w kosmosie zamiast po prostu lecieć prosto do celu.
Każdy poziom to mały kosmiczny zagadkowy labirynt, gdzie musisz wykazać się sprytem i refleksem, żeby nie zostawić Boba na pastwę obcych pułapek. I jak na dobrą grę przystało, czekają na ciebie ukryte gwiazdki do zebrania, bo przecież bez perfekcyjnego wyniku nie ma mowy o prawdziwej satysfakcji – nawet jeśli nasz ślimak nie ma pojęcia, co to znaczy perfekcja.
Oprawa graficzna trzyma fason – kolorowa, wesoła i tak kosmiczna, że nawet Neil Armstrong poczułby się trochę zazdrosny. A muzyka? Taka, że chciałoby się śpiewać z Bobem pod gwiazdami, choć pewnie bardziej przypomina to chrapanie po długim dniu pełnym ślimaczego biegu. Dźwięki i efekty to wisienka na kosmicznym torcie, która sprawia, że poczujesz się jak na prawdziwej międzyplanetarnej wyprawie – no, może trochę bardziej jak na wycieczce szkolnej z kosmitami.
Podsumowując: Ślimak Bob 4: Kosmos to idealna gra, jeśli chcesz sprawdzić, czy masz nerwy ze stali, odpocząć od fast-foodów i fast-paced gier oraz po prostu dobrze się pośmiać, patrząc jak nasz bohater powoli, ale skutecznie, zdobywa kosmos. Idealna dla całej rodziny, znajomych, a nawet tych, którzy lubią sobie trochę pomęczyć mózg! Nie wierzę, że nie dasz się wciągnąć – a jeśli dasz, to pewnie dlatego, że właśnie coś rozkręcałeś na planszy i znów wcisnąłeś złe przyciski. Szczerze mówiąc, sam tak miałem.
