Ej, gotowy na totalny rozjazd w Killer City? To nie jest zwykły spacer po parku, serio. Tutaj głównym celem jest przetrwać tak długo, że sam zaczniesz się zastanawiać, czy Twoja postać nie ma szczęścia gorszego niż ja na zakupach po płaczu dzieci w sklepie. Zabierasz się za zbieranie gotówki – bo wiadomo, kto nie ma hajsu, ten w mieście przegrywa – i szukasz czegokolwiek, co da Ci przewagę w walce z lokalnymi bezwzględnymi mordercami. Tak, mordercy! Właśnie tak sobie mieszkają w tej grze, a Ty chcesz jakimś cudem nie skończyć jako kolejny numerek na ich liście Top 10 łatwych ofiar.
Możesz sobie pomyśleć: Ej, spokojnie, to przecież tylko gra. Ha! Przechodzenie przez pasy w Killer City to jak próba przejścia przez ruch w centrum Warszawy podczas szczytu – kierowcy tam się po prostu nie zatrzymują, serio. Nie patrz w lewo, w prawo, tylko biegnij jak szalony, albo lepiej – znajdź coś do obrony, bo inaczej Twój avatar skończy szybciej niż kawa w poniedziałkowy ranek.
Jak ja zacząłem grać? No więc... pierwsze dziesięć sekund i już miałem ochotę rzucić kontrolerem przez okno, bo jakiś bandzior wziął mnie na celownik szybciej niż dowiedziałem się, gdzie trzymać pałkę (bo tak, można korzystać z broni!). Ale potem? Potem zaczęło się prawdziwe szaleństwo – zbieranie kasy, uciekanie przed mordercami, skakanie przez ulice niczym ninja po mocno nieprzyjaznym mieście. A ta adrenalina? Jakbym wypił litr espresso, a nie tylko kliknął start.
Killer City to idealna gra, jeśli chcesz sprawdzić, czy Twoi znajomi to prawdziwi kumple, czy zwykłe frajery, które w pierwszej minucie walki oddadzą Ci plecy do odstrzału. Tryby, w których można wymiatać z innymi graczami, gwarantują, że nuda w tym mieście nie zagości – chyba że za bardzo wyluzujesz się na pasach i zostaniesz dosłownie rozjechany. Więc trzymaj się mocno, zbieraj hajs i nie daj się tym psychopatom! Bo w Killer City przetrwanie to prawdziwa sztuka, a śmiech przez łzy gwarantowany.
